Αχ βρε μάνα έφυγες ..πέρασαν 5χρόνια και όμως κάποιες στιγμές νιώθω σαν να έφυγες χτες..
Όσα χρόνια και αν περάσουν, όσα και αν πέρασαν η μάνα παραμένει μάνα! Είναι πάντα εκεί είτε την έχεις είτε όχι και με τα χρόνια η ανάγκη σου πολλαπλασιάζεται ..μου λείπεις!!Τι νόμισες; Μεγαλώσαμε και δε σε χρειαζόμαστε;
Δε ξέρω αν με ακούς,δε ξέρω αν με νιώθεις,δε ξέρω αν με βλέπεις άλλα η απουσία σου είναι μεγάλη.Σου μιλάω και σε άσχετες στιγμές..κάνοντας διάλογο μαζί σου..ερώτηματα που με απασχολούν ..δίχως απαντήσεις..ένα κενό..
Φέρνω στο μυαλό μου τα λόγια σου…”θα με θυμηθείς” όταν θα γινεις μάνα και όντως εκείνες τις στιγμές σε σκέφτομαι εντονότερα.Και συμπεριφέρομαι σαν και εσένα και ανησυχω για τα παιδιά μου σαν και εσένα,χρησιμοποιώ δικό σου λεξιλόγιο ασυναίσθητα ,έχω τις ίδιες ανησυχίες με εσένα και τελικά αντιλαμβάνομαι πόσο σου μοιάζω..πόσο μου λείπεις..πόσο μου λείπει αυτή η μητρική αγκαλιά που μόνο στα δικά σου σπλάχνα νιώθω σαν παιδί ,νιώθω τόσο αγάπη!Αχ βρε μάνα γιατί..
Μακάρι να γύριζες πίσω!Δεν είσαι εδώ να διαφωνήσουμε, να τσακωθούμε, να με συμβουλεύσεις για να μπορώ μετά να καταλάβω τα λάθη μου!
Φοράω το αγαπημένο σου μπλουζάκι,παραμυθιάζομαι..νομίζοντας οτί με αγκαλιάζεις,η μυρωδιά σου είναι επάνω του χαραγμένη και κανένα απορρυπαντικό,μαλακτικό δε μπορεί να την βγάλει.
Για αυτό αγκαλιάστε τις μανάδες σας γιατί άλλος άνθρωπος για να σε αγαπήσει και να σε πονέσει πιο άδολα δεν υπάρχει.Προσπαθώ κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερη μάνα για τα παιδιά μου ,όπως με είχες συμβουλεύσει,παλεύοντας με τα λάθη μου και τις υπερβολές μου!Αχ βρε μάνα θέλω τόσα πολλά να σου πω..που είσαι?
Ελένη
